Oscar et la dame Rose
1)
Vat je eigen mening over de film samen in
drie kernwoorden.
Filosofisch
Filosofisch
Groeien
Gevoelig
2)
Is wat in de film aan bod komt (onderlinge
relaties, gevoelens, ideeën) herkenbaar voor jou? Wat is wel herkenbaar? Wat
niet?
Een herkenbaar onderwerp is het leven proberen te zien als iets waar men moet van genieten, lief hebben en plezier maken. Er zijn natuurlijk ook mindere momenten, maar die maken we allemaal mee. Probeer er daarom voor te zorgen dat eer ook positieve momenten zijn, en soms moet je zelf geen moeite doen. Als je goed in je omgeving kijkt …
Een herkenbaar onderwerp is het leven proberen te zien als iets waar men moet van genieten, lief hebben en plezier maken. Er zijn natuurlijk ook mindere momenten, maar die maken we allemaal mee. Probeer er daarom voor te zorgen dat eer ook positieve momenten zijn, en soms moet je zelf geen moeite doen. Als je goed in je omgeving kijkt …
Waar ik meer moeite mee heb, wat in de film
anders was, is dat ik wel schrik heb van het onbekende na ‘het aardse bestaan’.
Alhoewel ik toch denk dat wanneer je ouder bent je daar minder of zelfs geen
angst voor hebt. Omdat je al ‘alles’ gezien hebt wat er te zien valt. Daardoor
wordt je niet meer verrast, en is de dood juist wel een soort van verrassing
omdat je naar het onbekende gaat. Volgens mij is dat een soort
‘Sinterklaas-gevoel’. Je weet dat je een pakje krijgt alleen weet je niet wat
erin zit, en ben je enorm nieuwsgierig.
3)
Kies drie scènes uit de film die je hebben
aangesproken (positief of negatief). Beschrijf ze zo duidelijk mogelijk en
noteer per scène welke gevoelens voor jou de overhand hadden.
a. De
scène in het kerkje. Rose had Oscar meegenomen naar de woning van God, terwijl
dit eigenlijk niet mag. Oscar had hem verstopt in een super grote namaak taart,
en zo krijg Rose hem mee naar buiten. Daar besproken ze God, omdat Oscar vond
dat Jezus er niet zo sterk uitzag. Ze legde hem uit dat iedereen lijdt, en dat
we dit niet kunnen voorkomen. Daarom lijdt God ook, zodat hij ons kan verstaan.
De gevoelens die bij mij naar boven kwamen in deze scène waren besef en realisatie. Omdat ik besefte dat we het lijden niet kunnen ontlopen. En daarom moeten we genieten.
De gevoelens die bij mij naar boven kwamen in deze scène waren besef en realisatie. Omdat ik besefte dat we het lijden niet kunnen ontlopen. En daarom moeten we genieten.
b. Een
tweede scène uit die film die mij aansprak is wanneer Oscar was weggelopen uit
de kliniek en naar het huis van Rose was gevlucht. Het was Kerstmis en het lag
dus vol met sneeuw. De kinderen en mama van Rose waren er ook. Zij lieten Oscar
binnen in huis. Rose heeft toen voor hem gezorgd alsof het haar eigen kind was.
Daarna belde ze de ouders van Oscar op, en verwittigde ze ook de kliniek. De gevoelens die hier het krachtigste
waren bij mij waren gemis en liefde. Ik kreeg toen ook een beetje het gevoel
dat ik bij iemand wou zijn waarmee ik goed overeen kom. Zeker omdat het
Kerstmis was tijdens de film, dat schept gezelligheid en een warme sfeer. Op
zo’n momenten wil je samen zijn met mensen die je graag hebt.
c. Een
laatste scène die iets opriep bij mij zijn eigenlijk meerdere scènes. Iedere
keer als hij een brief schreef naar God. Rose had hem gezegd dat hij aan God
moest vertellen hoe hij zich voelde, en als Hij hem wou helpen. Dat deed hij
dan ook. Iedere keer kwam de gedachte bij mij op dat je sommige dingen kwijt
moet maar dat het niet altijd makkelijk is om dat aan iemand te vertellen. Een soort gevoel van onzekerheid had dan de
overhand bij mij. Omdat je niet altijd zeker bent hoe die persoon zal reageren
of als hij zijn mond zal kunnen houden als je wilt dat het niet wordt door
verteld.
4)
Op welke manier hebben de drie scènes die je
hierboven vermeldde met je eigen levenservaringen/levensvisie te maken?
a.
Ik ben de laatste jaren tot het besef gekomen
dat we ons niet altijd moeten druk maken in bepaalde zaken. We moeten vooral
genieten van de momenten die we meemaken, en beseffen dat er wredere dingen
zijn op de wereld. Ik weet dat het cliché is maar we hebben maar één leven, en
we moeten ervan genieten.
b.
Ik houd wel van zo’n gezellige
“Kerstmismomenten” waarbij het koud is buiten, het al snel donker is waardoor
je veel lichtjes ziet. Het is een enorm sfeervolle periode, en als je die
momenten kunt delen met vrienden en/of geliefden dan worden dat fantastische
periodes. Daarom houd ik meer van de winter en sneeuw dan van de zomer en
warmte.
c.
Dit gevoel heb ik ook al eens gehad. Soms zijn
er zaken die je kwijt wilt maar die nogal moeilijk te verwoorden zijn. en het
is ook niet makkelijk om de juiste persoon soms te vinden aan wie je het moet
vertellen. Uiteindelijk heb ik mijn zeg wel kunnen doen en dat luchtte enorm
op.
5)
Verwerkingsopdracht
Dag Ruben
Alles nog in orde daar? Hoe gaan de studies
momenteel?
Met mij is alles oké. Ook met mijn studies
lukt het goed. Ik vind het een hele leuke richting. Het is eigenlijk in verband
met mijn studies dat ik deze brief schrijf naar jouw. We hebben namelijk de film
‘Oscar et la dame Rose’ gezien in het vak ‘RZL’, Religie, Zingeving en
Levensbeschouwing. Zoals je al kan horen
aan de titel was het een Franstalige film. Maar wel de moeite om eens te
bekijken.
Het verhaal gaat over een jongentje genaamd
Oscar. Hij heeft kanker en zit daarom op school in de kliniek met andere
kinderen die ook ernstige ziektes hebben. Hij is de lolbroek van de klas. Maar
Oscar heeft namelijk nog maar 10 dagen te leven. De dokters waren niet van plan
om het hem te vertellen, maar hij is er zelf achter gekomen. Hij heeft de
dokter, die in gesprek was met zijn ouders, namelijk afgeluisterd. Het kwam
niet echt als een schok voor Oscar, ik vermoed dat hij het voelde aankomen.
Vandaar dat hij zoveel stoten uithaalde in de klas, omdat hij nog wou genieten
van de momenten die hij had. Maar wanneer Oscar terug loopt naar zijn kamer
nadat hij zijn ouders en de dokter heeft afgeluisterd botst hij tegen een net
geklede dame. Ze heeft namelijk enkel roze kleren aan. De dame, Rose genaamd,
verwijt Oscar dat hij beter uit zijn doppen moet kijken en gebruikt hiervoor
redelijk gemene taal. Maar Oscar vindt haar taalgebruik eigenlijk wel grappig.
Eenmaal terug op zijn kamer wil hij met niemand meer spreken. De dokters en
zijn ouders weten niet wat te doen. Tot op het moment dat Oscar zegt dat hij
enkel nog met “de roze dame” wil spreken. De dokters beginnen te denken en
komen tot het besluit dat hij Rose, de pizzakoerierster, bedoelt. Met veel
tegenstribbelen gaat ze akkoord om met Oscar te praten. Tegen de verwachtingen
van Rose in raken ze aan de praat, en zien we het ontstaan van een hechte band
tot stand komen. Rose vertelt dat ze iedere dag op bezoek zal komen, en dat
Oscar iedere dag moet leven als tien jaar. Zo gezegd, zo gedaan. Iedere ochtend
als hij opstaat is hij tien jaar ouder en begeleid Rose hem in zijn verdere
leven.
Persoonlijk vind ik het een prachtig
onderwerp. Een jongentje van rond de 10 jaar schat ik die de laatste dagen van
zijn leven beleeft als de laatste 80 jaar. De manier waarop Rose hem zijn
gelukkigste periode laat beleven is werkelijk fantastisch. Het is een film die
over de dood gaat, maar waarin dit niet echt het hoofdonderwerp is volgens mij.
Veeleer de vriendschap, het geloof, genieten en de liefde staan centraal in
deze film. Er ontstaat namelijk een hele mooie band tussen Oscar en Rose. Want
het is door Oscar dat Rose verandert van een harde tante naar een zorgzame
moeder. Ook de liefde is natuurlijk een thema in de film. Oscar is namelijk
verliefd op Peggy, het meisje met een blauwe kleur. Maar omdat hij niet goed
weet hoe hij dit moet aanpakken vraagt hij hulp aan Rose. Zij begeleidt hem
eigenlijk doorheen zijn ‘ganse’ leven. Een ander onderwerp in deze film is
geloof. Het geloof in God, maar ook het geloof in jezelf. Door de kracht die
Oscar in hem heeft zegt hij aan Peggy dat hij haar graag ziet, en zorgt hij
ervoor dat de laatste dagen van zijn leven de beste jaren van zijn leven zijn.
Het genieten in deze film heeft ook een belangrijke rol. Je kan het op twee
manieren bekijken volgens mij. Één, probeer om je niet te veel te focussen op
je problemen. Er zijn mensen die er namelijk veel erger aan toe zijn. Daarom is
het van groot belang om plezier te maken in het leven. En twee, leer ook het
mooie in jouw omgeving te zien en daarvan te genieten. Het zijn de kleine zaken
die namelijk onmisbaar zijn.
Dit staat ook een beetje gelijk met mijn
eigen visie. Maar dat wist je misschien al, hé Ruben. Ik ben nogal iemand die
snel stress heeft voor soms de meest idiote zaken. Maar de laatste jaren heb ik
mezelf geleerd om daar losser in te zijn. Als een toets eens niet gelukt is,
‘so be it’. Er zijn belangrijkere dingen. Het leven is er om er gelukkig door
te dartelen. En soms val je wel eens over een steentje, of over een grote blok.
En hoe groter die steen, hoe meer pijn je hebt, en hoe langer je blijft liggen.
Maar je moet altijd weer opstaan en verder proberen te dartelen. Weet wel dat
je niet op je eentje hoeft te dartelen of te vallen. Je vrienden en familie
lopen met je mee. Maar ook de vlinders rondom jou, de insecten op de grond, de
natuur in zijn geheel. Als je al het positieve in deze zaken ziet, dan sta je
veel gelukkiger in het leven. Dat is toch iets waar we het met z’n allen over
eens zijn, we willen gelukkig zijn. Geluk is niet voor iedereen hetzelfde, maar
we willen het wel allemaal zijn. Daarom is het ook belangrijk dat we elkaar
daarin respecteren. Dat de ander niet dezelfde waarde en normen heeft, en niet
dezelfde eisen heeft als iemand anders.
